เยเรมีย์ 4章 NTV

书卷

章

旧约

新约

圣经版本

播放

版本对照

设置

显示节号

显示标题

显示脚注

逐节分段

1พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนี้ว่า

“โอ อิสราเอลเอ๋ย ถ้าเจ้าจะกลับมา

เจ้าก็จงกลับมาหาเรา

ถ้าเจ้ากำจัดสิ่งที่น่าชังให้พ้นหน้าเรา

และไม่หลงผิดอีก

2และถ้าเจ้าสาบานด้วยความจริง ความเป็นธรรม และความชอบธรรมว่า

‘ตราบที่พระผู้เป็นเจ้ามีชีวิตอยู่ฉันใด’

แล้วบรรดาประชาชาติจะได้รับพระพรในพระองค์

และพวกเขาจะยินดีในพระองค์”

3พระผู้เป็นเจ้ากล่าวกับประชาชนชาวยูดาห์และเยรูซาเล็มดังนี้ว่า

“จงพรวนผืนดินของเจ้าที่ถูกปล่อยทิ้งไว้

และอย่าหว่านในดงไม้หนาม

4จงเข้าสุหนัตเพื่อพระผู้เป็นเจ้า

จงตัดเนื้อปลายหัวใจของเจ้าออก

โอ ประชาชนชาวยูดาห์และผู้อยู่อาศัยของเยรูซาเล็มเอ๋ย

มิฉะนั้น การลงโทษของเราจะเป็นเหมือนกับไฟ

ที่ลุกไหม้จนไม่มีผู้ใดดับได้

เพราะการกระทำอันชั่วร้ายของเจ้า”

ความวิบัติจากทิศเหนือ

5จงประกาศในยูดาห์ และให้เป็นที่รู้ในเยรูซาเล็มว่า

“จงเป่าแตรงอนทั่วแผ่นดิน

ส่งเสียงร้องดังและพูดว่า

‘จงมารวมกันให้พร้อมหน้า

และเข้าไปในเมืองต่างๆ ที่คุ้มกันไว้อย่างแข็งแกร่ง’

6ยกธงขึ้นสู่ศิโยน

แล้วรีบหนีเพื่อความปลอดภัย อย่ารอช้า

เพราะเรานำความวิบัติจากทิศเหนือ

และความพินาศมา”

7สิงโตตัวหนึ่งได้ขึ้นไปจากที่ซ่อนของมัน

ผู้ทำลายผู้หนึ่งของบรรดาประชาชาติได้เริ่มเดินออกไปแล้ว

เขาได้ออกไปจากที่ของเขาแล้ว

เพื่อทำให้แผ่นดินของท่านรกร้าง

เมืองต่างๆ ของท่านจะพังลง

และไม่มีผู้อยู่อาศัย

8จงสวมผ้ากระสอบ

ร้องรำพัน และร้องไห้ฟูมฟาย

เพราะความกริ้วอันร้อนแรงของพระผู้เป็นเจ้า

ที่มีต่อเรายังไม่ลดลง

9พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนี้ว่า “ในวันนั้น กษัตริย์และบรรดาผู้นำจะท้อถอย บรรดาปุโรหิตจะตื่นตระหนก และบรรดาผู้เผยคำกล่าวจะแปลกใจ”

10แล้วข้าพเจ้าพูดว่า “โอ พระผู้เป็นเจ้าผู้ยิ่งใหญ่ พระองค์ได้ทำให้ประชาชนเหล่านี้และเยรูซาเล็มหลงกลจริงๆ โดยกล่าวว่า ‘ทุกอย่างจะเป็นไปด้วยดีกับเจ้า’ ในขณะที่ดาบจ่ออยู่ที่คอพวกเขา”

11ในเวลานั้น ชนชาตินี้และเยรูซาเล็มจะได้ยินคำที่กล่าวกับพวกเขาว่า “ลมร้อนจากเนินเขาสูงในถิ่นทุรกันดารพัดไปทางประชาชนอันเป็นที่รักของเรา ไม่ใช่ลมแผ่วเบาที่ใช้ฝัดร่อนหรือชำระล้าง

12ลมแรงกล้าขนาดนี้มาจากเรา เป็นเรานั่นแหละที่ประกาศโทษแก่พวกเขา”

13ดูเถิด เขาปรากฏตัวขึ้นเหมือนเมฆ

รถศึกของเขาเหมือนพายุหมุน

ม้าของเขาว่องไวยิ่งกว่านกอินทรี

วิบัติเกิดแก่พวกเรา เพราะพวกเราย่อยยับแล้ว

14“โอ เยรูซาเล็มเอ๋ย จงชำระจิตใจของเจ้าให้พ้นจากความชั่ว

เพื่อเจ้าจะได้รอดพ้น

ความคิดชั่วร้ายของเจ้าจะฝังอยู่

กับเจ้านานแค่ไหน

15ด้วยว่า มีเสียงประกาศจากดาน

และประกาศความวิบัติจากภูเขาเอฟราอิม

16จงเตือนบรรดาประชาชาติว่า เขากำลังมา

จงประกาศแก่เยรูซาเล็มว่า

‘ผู้ล้อมเมืองมาจากแดนไกล

พวกเขาร้องตะโกนเสียงดังเพื่อโจมตีเมืองต่างๆ ของยูดาห์

17พวกเขาตีวงล้อมอย่างผู้ดูแลรักษาไร่นา

เพราะเมืองนั้นได้ดื้อดึงต่อเรา’”

พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น

18“วิถีทางและการกระทำของเจ้า

เป็นเหตุให้สิ่งนี้เกิดขึ้นกับตัวเจ้าเอง

เป็นความพินาศที่เกิดขึ้นกับเจ้า

และมันขมขื่น

ทิ่มแทงใจของเจ้า”

ความปวดร้าวมีต่อยูดาห์

19ความปวดร้าวของข้าพเจ้า ความปวดร้าวของข้าพเจ้า

ข้าพเจ้าบิดตัวด้วยความเจ็บปวดแสนสาหัส

ใจข้าพเจ้าทุกข์ระทมและสะอื้น

ข้าพเจ้านิ่งเงียบไม่ได้แล้ว

เพราะข้าพเจ้าได้ยินเสียงแตรงอน

ซึ่งเป็นเสียงเตือนศึก

20สิ่งเลวร้ายเกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำอีก

ทั่วทั้งแผ่นดินพังพินาศ

ทันทีทันใดกระโจมของข้าพเจ้าถูกทำลาย

ม่านของข้าพเจ้าเสียหายในพริบตา

21ข้าพเจ้าจะต้องเห็นธง

และได้ยินเสียงแตรงอนนานแค่ไหน

22“ด้วยว่า ชนชาติของเราโง่เขลา

พวกเขาไม่รู้จักเรา

เขาเป็นเด็กโง่

ไม่มีความเข้าใจ

พวกเขาชำนาญในการกระทำความชั่ว

และไม่รู้ว่ากระทำความดีได้อย่างไร”

23ข้าพเจ้ามองดูแผ่นดินโลก

ดูเถิด มันยังไม่เป็นรูปเป็นร่าง อีกทั้งยังว่างเปล่า

และมองดูฟ้าสวรรค์

ซึ่งไม่มีแสงสว่าง

24ข้าพเจ้ามองดูภูเขา

ดูเถิด มันกำลังสั่นไหว

และเนินเขาทุกลูกขยับไปมา

25ข้าพเจ้ามองดู ดูเถิด ไม่มีมนุษย์

และนกในอากาศทุกตัวบินหนีไปแล้ว

26ข้าพเจ้ามองดู ดูเถิด แผ่นดินอันอุดมกลายเป็นถิ่นทุรกันดาร

และเมืองทั้งหมดถูกพังทลายลง

ณ เบื้องหน้าพระผู้เป็นเจ้า เบื้องหน้าความกริ้วอันร้อนแรงของพระองค์

27เพราะพระผู้เป็นเจ้ากล่าวดังนี้ว่า “ทั่วทั้งแผ่นดินจะเป็นที่รกร้าง แต่เราจะไม่ทำลายจนหมดสิ้น

28แผ่นดินโลกจะร้องคร่ำครวญให้กับสิ่งนี้

และฟ้าสวรรค์เบื้องบนมืดลง

เพราะเราได้กล่าวไว้ เราได้ตัดสินใจแล้ว

เราไม่ได้เปลี่ยนใจ และเราจะไม่หันกลับ”

29ผู้คนของทุกเมืองเผ่นหนี

เมื่อได้ยินเสียงทหารม้าและนักธนู

พวกเขาเข้าไปซ่อนในพุ่มไม้ทึบ

ปีนขึ้นบนก้อนหิน

ทิ้งเมืองให้ร้างไว้

ไม่มีใครอยู่ในเมืองเลย

30โอ ผู้ที่หายนะ

เจ้าหมายความว่าอย่างไรที่เจ้าสวมเครื่องนุ่งห่มสีแดงสด

และประดับด้วยเครื่องประดับทองคำ

เจ้าใช้สีทาตาให้ดูโตขึ้น

เจ้าแต่งตัวให้สวยโดยไร้ประโยชน์

บรรดาคนรักของเจ้าดูหมิ่นเจ้า

พวกเขาต้องการเอาชีวิตเจ้า

31ด้วยว่า ข้าพเจ้าได้ยินเสียงร้องราวกับหญิงที่เจ็บครรภ์

ปวดร้าวราวกับคนที่คลอดลูกคนแรก

เสียงร้องของธิดาแห่งศิโยนพยายามสูดลมหายใจเข้า

ยื่นมือออกพลางพูดว่า

“วิบัติจงเกิดแก่ข้าพเจ้า

ข้าพเจ้าจะเป็นลมต่อหน้าพวกฆาตกร”

New Thai Version Foundation

旧约

新约

圣经版本

ความ​วิบัติ​จาก​ทิศ​เหนือ

ความ​ปวด​ร้าว​มี​ต่อ​ยูดาห์

ความวิบัติจากทิศเหนือ

ความปวดร้าวมีต่อยูดาห์