1เมื่อ​ความ​วุ่นวาย​ได้​สงบ​ลง เปาโล​ก็​ให้​คน​ไป​ตาม​เหล่า​สาวก​มา​เพื่อ​ให้​กำลัง​ใจ​และ​กล่าว​ลา ครั้น​แล้ว​ก็​เดิน​ทาง​ไป​ยัง​แคว้น​มาซิโดเนีย

2ท่าน​เดิน​ทาง​แวะ​ไป​ตาม​ดินแดน​ต่างๆ ใน​แถบ​นั้น และ​ได้​ให้​กำลัง​ใจ​มากมาย​แก่​ผู้​คน ใน​ที่​สุด​ก็​มา​ยัง​ประเทศ​กรีก

3ซึ่ง​ได้​พัก​อยู่​เป็น​เวลา 3 เดือน เมื่อ​ท่าน​จวน​จะ​ลง​เรือ​ไป​ยัง​แคว้น​ซีเรีย ก็​ได้​ตัดสิน​ใจ​ย้อน​กลับ​ไป​ทาง​แคว้น​มาซิโดเนีย เพราะ​ชาว​ยิว​ได้​วาง​แผน​จะ​สังหาร​ท่าน

4ใน​ครั้ง​นี้​คน​ที่​ไป​ด้วย​คือ โสปาเทอร์​บุตร​ของ​ปีรัส​จาก​เมือง​เบโรอา อาริสทาร์คัส​กับ​เสคุนดัส​จาก​เมือง​เธสะโลนิกา กายอัส​จาก​เมือง​เดอร์บี และ​ทิโมธี ทีคิกัส​กับ​โตรฟีมัส​จาก​แคว้น​เอเชีย

5ชาย​เหล่า​นั้น​ได้​ไป​ล่วงหน้า​ก่อน​แล้ว และ​ได้​รอ​คอย​พวก​เรา​อยู่​ที่​โตรอัส

6แต่​เรา​ได้​ลง​เรือ​มา​จาก​เมือง​ฟีลิปปี​หลัง​จาก​เทศกาล​ขนมปัง​ไร้​เชื้อ และ 5 วัน​ต่อ​มา​ก็​ร่วม​ทาง​ไป​กับ​พวก​เขา​ที่​โตรอัส และ​เรา​พัก​อยู่​ที่​นั่น​ได้ 7 วัน

7วัน​แรก​ของ​สัปดาห์​นั้น​พวก​เรา​มา​ร่วม​ประชุม​กัน​เพื่อ​บิ​ขนมปัง เปาโล​ได้​สั่ง​สอน​ผู้​คน และ​ด้วย​เหตุ​ว่า​ท่าน​ตั้งใจ​ที่​จะ​เดิน​ทาง​จาก​ไป​ใน​วัน​รุ่ง​ขึ้น ท่าน​จึง​พูด​ยาว​นาน​ไป​จน​ถึง​เที่ยง​คืน

8ใน​ห้อง​ชั้น​บน​ที่​พวก​เรา​ประชุม​กัน​มี​ตะเกียง​หลาย​ดวง

9ชาย​หนุ่ม​คน​หนึ่ง​ชื่อ​ยุทิกัส​นั่ง​อยู่​ที่​หน้าต่าง​และ​ง่วง​นอน​เต็ม​ที ขณะ​ที่​เปาโล​พูด​สั่ง​สอน​ต่อ​ไป​อีก เขา​โงก​หลับ​ไป​จึง​พลัด​ตก​จาก​ชั้น​ที่​สาม​ลง​มา พอ​ยก​ขึ้น​มา​ก็​พบ​ว่า​ตาย​เสีย​แล้ว

10เปาโล​จึง​ลง​ไป​ข้าง​ล่าง​แล้ว​นอน​ทาบ​ลง​บน​ชาย​หนุ่ม กอด​ตัว​เขา​แล้ว​พูด​ว่า “ไม่​ต้อง​ตก​ใจ เขา​มี​ชีวิต​แล้ว”

11แล้ว​ท่าน​ก็​ขึ้น​ไป​ห้อง​ชั้น​บน​อีก บิ​ขนมปัง​รับ​ประทาน​กัน หลัง​จาก​ที่​ได้​สนทนา​จน​ถึง​รุ่ง​เช้า​แล้ว​ก็​ได้​จาก​ไป

12ผู้​คน​ได้​พา​ชาย​หนุ่ม​ที่​ยัง​มี​ชีวิต​อยู่​กลับ​บ้าน​ไป​ด้วย​ความ​สบาย​ใจ​ไม่​น้อย

13พวก​เรา​ไป​ล่วงหน้า​เพื่อ​จะ​ลง​เรือ​ไป​ยัง​เมือง​อัสโสส โดย​หมาย​จะ​รับ​เปาโล​ที่​นั่น ท่าน​ได้​เตรียม​การณ์​ไว้​อย่าง​นั้น​เพราะ​ว่า​ท่าน​ตั้งใจ​จะ​ไป​ทาง​บก

14เมื่อ​ท่าน​พบ​กับ​พวก​เรา​ที่​เมือง​อัสโสส​แล้ว เรา​ก็​รับ​ท่าน​ไป​ยัง​เมือง​มิทิเลนี​ต่อ

15วัน​รุ่ง​ขึ้น​พวก​เรา​ลง​เรือ​จาก​ที่​นั่น​จน​มา​ถึง​ฝั่ง​ตรง​ข้าม​เกาะ​คิโอส วัน​ต่อ​มา​พวก​เรา​ข้าม​ไป​ยัง​เกาะ​สามอส และ​อีก​วัน​ต่อ​มา​ก็​ถึง​เมือง​มิเลทัส

16เปาโล​ได้​ตัดสิน​ใจ​จะ​ลง​เรือ​เลย​เมือง​เอเฟซัส​ไป เพราะ​ไม่​ต้อง​การ​อยู่​ใน​แคว้น​เอเชีย ท่าน​รีบ​ไป​ยัง​เมือง​เยรูซาเล็ม ถ้า​เป็น​ไป​ได้​จะ​ได้​ให้​ทัน​วัน​เพ็นเทคศเต

17จาก​เมือง​มิเลทัส เปาโล​ได้​ส่ง​คน​ไป​เชิญ​คณะ​ผู้​ปกครอง​ของ​คริสตจักร​ที่​เมือง​เอเฟซัส​มา

18เมื่อ​เขา​เหล่า​นั้น​มา​ถึง ท่าน​กล่าว​ขึ้น​ว่า

19ข้าพเจ้า​ได้​รับ​ใช้​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​ด้วย​ความ​ถ่อม​ตัว​และ​ด้วย​น้ำตา​นอง​หน้า ข้าพเจ้า​ถูก​ทดสอบ​อย่าง​หนัก​จาก​ชาว​ยิว​ที่​คิด​ร้าย​ต่อ​ข้าพเจ้า

20พวก​ท่าน​ทราบ​ว่า ข้าพเจ้า​ไม่​เคย​ลังเล​ที่​จะ​สั่ง​สอน​สิ่ง​ที่​เป็น​ประโยชน์​แก่​พวก​ท่าน ทั้ง​ใน​ที่​ชุมชน​และ​ตาม​บ้าน

21ข้าพเจ้า​ได้​ประกาศ​แก่​ชาว​ยิว​และ​กรีก​ว่า เขา​ต้อง​กลับ​ใจ​เข้า​หา​พระ​เจ้า และ​มี​ความ​เชื่อ​ใน​พระ​เยซู องค์​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​ของ​เรา

22มา​บัดนี้ ข้าพเจ้า​กำลัง​จะ​ไป​ยัง​เมือง​เยรูซาเล็ม โดย​รับ​การ​ดลใจ​จาก​พระ​วิญญาณ​บริสุทธิ์ โดย​ที่​ไม่​ทราบ​ว่า​อะไร​จะ​เกิด​ขึ้น​กับ​ข้าพเจ้า​ที่​นั่น

23ข้าพเจ้า​ทราบ​แต่​เพียง​ว่า พระ​วิญญาณ​บริสุทธิ์​เตือน​ข้าพเจ้า​ใน​ทุก​เมือง ว่า​เรือนจำ​และ​ความ​ลำบาก​คอยท่า​ข้าพเจ้า​อยู่

24อย่างไร​ก็​ตาม ข้าพเจ้า​จะ​เป็น​หรือ​ตาย​ก็​ไม่​ว่า เพียง​แต่​ขอ​วิ่ง​ใน​การ​แข่งขัน​ให้​เสร็จ​สิ้น และ​ทำงาน​ซึ่ง​พระ​เยซู องค์​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​มอบ​หมาย​ไว้​ให้​เสร็จ​บริบูรณ์ คือ​การ​ยืนยัน​เรื่อง​ข่าว​ประเสริฐ​ซึ่ง​แสดง​ถึง​พระ​คุณ​ของ​พระ​เจ้า

25ดู​เถิด ข้าพเจ้า​ได้​เที่ยว​ประกาศ​อาณาจักร​ของ​พระ​เจ้า​ใน​หมู่​ท่าน บัดนี้​ข้าพเจ้า​ทราบ​ว่า​ไม่​มี​ใคร​ใน​พวก​ท่าน​ที่​จะ​เห็น​หน้า​ข้าพเจ้า​อีก

26ด้วย​เหตุนี้​ข้าพเจ้า​จึง​ยืนยัน​แก่​ท่าน​ใน​วัน​นี้​ว่า ข้าพเจ้า​ไม่​เป็น​ผู้​รับ​ผิดชอบ​ถ้า​ใคร​หลง​หาย​ตาย​ไป

27เพราะ​ข้าพเจ้า​ไม่​ลังเล​เลย​ที่​จะ​ประกาศ​ความ​ประสงค์​ทั้ง​สิ้น​ของ​พระ​เจ้า​ให้​ท่าน​ทราบ

28จง​รักษา​ตัว​ท่าน​เอง​และ​รักษา​แกะ​ทุก​ตัว​ใน​ฝูง​ที่​พระ​วิญญาณ​บริสุทธิ์​ได้​มอบ​ให้​ท่าน​เป็น​ผู้​ดูแล จง​เลี้ยง​ดู​คริสตจักร​ของ​พระ​เจ้า ซึ่ง​พระ​องค์​ได้​มา​ด้วย​โลหิต​ของ​พระ​องค์​เอง

29ข้าพเจ้า​ทราบ​ว่า​หลัง​จาก​ที่​ข้าพเจ้า​จาก​ไป​แล้ว พวก​สุนัข​ป่า​ร้ายกาจ​จะ​เข้า​มา​ใน​หมู่​ท่าน​และ​จะ​ไม่​ละเว้น​ฝูง​แกะ​ไว้

30บาง​คน​ใน​พวก​ท่าน​เอง​นั่น​แหละ จะ​ลุก​ขึ้น​มา​กล่าว​สิ่ง​ที่​บิดเบือน​ความ​จริง​เพื่อ​ชัก​พา​สาวก​ให้​ตาม​พวก​เขา​ไป

31ฉะนั้น​จง​ระวัง​ให้​ดี จง​จำ​ไว้​ว่า​เป็น​เวลา 3 ปี​ที่​ข้าพเจ้า​ไม่​ได้​หยุด​ตักเตือน​ท่าน​ทุก​คน​ทั้ง​วัน​และ​คืน​ด้วย​น้ำตา​นอง​หน้า

32บัดนี้​ข้าพเจ้า​ฝาก​ท่าน​ไว้​กับ​พระ​เจ้า และ​กับ​คำกล่าว​ของ​พระ​องค์ ซึ่ง​เป็น​พระ​คุณ​ที่​สามารถ​เสริม​พลัง​ฝ่าย​วิญญาณ​ให้​ท่าน และ​มอบ​มรดก​แก่​ท่าน​ด้วย​กัน​กับ​ทุก​คน​ที่​พระ​เจ้า​ชำระ​ให้​บริสุทธิ์​แล้ว

33ข้าพเจ้า​ไม่​โลภ​อยาก​ได้​เงิน​และ​ทอง หรือ​เสื้อ​ผ้า​ของ​ผู้​ใด

34พวก​ท่าน​เอง​ก็​ทราบ​ว่า มือ​ทั้ง​สอง​ของ​ข้าพเจ้า​ได้​ทำงาน​เลี้ยง​ชีวิต​ของ​ข้าพเจ้า และ​ของ​คน​ที่​อยู่​กับ​ข้าพเจ้า​ด้วย

35ข้าพเจ้า​ได้​แสดง​ให้​ท่าน​เห็น​ว่า​การ​ทำงาน​หนัก​เช่น​นี้ พวก​เรา​ต้อง​ช่วยเหลือ​ผู้​อ่อนแอ จง​จำ​คำ​ที่​พระ​เยซู องค์​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​กล่าว​ไว้​ว่า ‘การ​ให้​ย่อม​ทำ​ให้​มี​ความ​สุข​มาก​กว่า​การ​รับ’”

36เมื่อ​ท่าน​พูด​เช่น​นั้น​แล้ว​ก็​คุกเข่า​ลง​กับ​ทุก​คน​และ​อธิษฐาน

37เขา​เหล่า​นั้น​ร้องไห้​ขณะ​ที่​กอด​และ​จูบ​แก้ม20:37 จูบ​แก้ม เป็น​ธรรมเนียม​การ​ทักทาย​ซึ่ง​เปรียบเทียบ​ได้​กับ​การ​ไหว้​ของ​คน​ไทย แต่​ใน​บาง​ครั้ง​จูบ​มือ​แทน​ลา​ท่าน

38สิ่ง​ที่​ทำ​ให้​เขา​เหล่า​นั้น​เศร้าโศก​มาก​ที่​สุด​ก็​คือ คำกล่าว​ของ​เปาโล​ที่​ว่า เขา​จะ​ไม่​มี​วัน​เห็น​หน้า​ท่าน​อีก แล้ว​เขา​ก็​พา​กัน​เดิน​ไป​ส่ง​ท่าน​ลง​เรือ