1จาก​นั้น​พวก​เรา​เลี้ยว​ขึ้น​ไป​ตาม​ทาง​ที่​จะ​ไป​สู่​แคว้น​บาชาน โอก​กษัตริย์​แห่ง​บาชาน​และ​กอง​ทหาร​ของ​ท่าน​ทั้ง​หมด​เข้า​ปะทะ​ใน​สงคราม​กับ​เรา​ที่​เอเดรอี

2แต่​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​กล่าว​กับ​เรา​ว่า ‘อย่า​ไป​กลัว​เขา​เลย เพราะ​เรา​ได้​มอบ​เขา​รวม​ทั้ง​ผู้​คน​และ​ดิน​แดน​ของ​เขา​ไว้​ใน​มือ​ของ​เจ้า​ด้วย เจ้า​จง​กระทำ​ต่อ​เขา​เช่น​เดียว​กับ​ที่​เจ้า​กระทำ​ต่อ​สิโหน​กษัตริย์​ของ​ชาว​อาโมร์​ผู้​อาศัย​อยู่​ใน​เฮชโบน’

3ดังนั้น พระ​ผู้​เป็น​เจ้า พระ​เจ้า​ของ​เรา​ก็​ได้​มอบ​โอก​กษัตริย์​แห่ง​บาชาน​พร้อม​ประชาชน​ของ​ท่าน​ให้​แก่​เรา​ด้วย เรา​ฆ่า​ท่าน​และ​คน​ทั้ง​หมด ไม่​มี​ใคร​รอด​ชีวิต​มา​ได้

4เรา​ยึด​เมือง​ทุก​เมือง​ที่​เป็น​ของ​ท่าน​ใน​เวลา​นั้น ไม่​มี​เมือง​ใด​ที่​เรา​ไม่​ได้​ยึด​มา รวม​ทั้ง​สิ้น 60 เมือง นับ​ว่า​ตลอด​ทั้ง​แว่น​แคว้น​อาร์โกบ​ซึ่ง​เป็น​อาณาจักร​ของ​โอก​แห่ง​บาชาน

5เมือง​ที่​มี​การ​คุ้มกัน​อย่าง​แข็ง​แกร่ง​ด้วย​กำแพง​สูง ประตู​เมือง​ติด​สลัก​ดาล​ประตู แต่​ก็​มี​หมู่​บ้าน​หลาย​แห่ง​ที่​ไม่​มี​กำแพง​กั้น

6พวก​เรา​ทำลาย​เมือง​เหล่า​นั้น​จน​ราบคาบ เรา​กำจัด​ผู้​ชาย ผู้​หญิง และ​เด็ก​ทุก​คน​อย่าง​ที่​เรา​กระทำ​ต่อ​เมือง​ของ​สิโหน​กษัตริย์​แห่ง​เฮชโบน

7แต่​สัตว์​เลี้ยง​และ​ของ​ที่​ยึด​ได้ เรา​ริบ​เก็บ​ไว้​เอง

8ฉะนั้น​พวก​เรา​ยึด​ดิน​แดน​ใน​เวลา​นั้น​ได้​จาก​มือ​ของ​กษัตริย์​ทั้ง​สอง​ของ​ชาว​อาโมร์​ที่​อยู่​โพ้น​แม่น้ำ​จอร์แดน​คือ ตั้งแต่​ลุ่มน้ำ​อาร์โนน​จรด​ภูเขา​เฮอร์โมน

9ชาว​ไซดอน​เรียก​เฮอร์โมน​ว่า​สีรีออน แต่​ชาว​อาโมร์​เรียก​เฮอร์โมน​ว่า​เสนีร์

10พวก​เรา​ยึด​ทุก​เมือง​บน​ที่​ราบ​สูง ทั่ว​แคว้น​กิเลอาด​และ​บาชาน ไกล​จน​ถึง​สาเลคาห์ และ​เอเดรอี​ซึ่ง​เป็น​เมือง​ใน​อาณาจักร​ของ​โอก​ใน​แคว้น​บาชาน

11(โอก​กษัตริย์​แห่ง​บาชาน​เท่า​นั้น​ที่​เหลือ​เป็น​ท่าน​สุด​ท้าย​ของ​ชาว​เรฟา ดู​เถิด หีบ​ที่​ใช้​เก็บ​ร่าง​ของ​ท่าน​หล่อ​ด้วย​เหล็ก หีบ​ใบ​นั้น​ไม่​ได้​อยู่​ที่​เมือง​รับบาห์​ของ​ชาว​อัมโมน​หรอก​หรือ ขนาด​มาตรฐาน​คือ ยาว 9 ศอก กว้าง 4 ศอก)

12ใน​เวลา​นั้น เมื่อ​เรา​ยึด​ที่​ดิน​เป็น​เจ้า​ของ เรา​ยก​อาณาเขต​ให้​แก่​ชาว​รูเบน​และ​ชาว​กาด​โดย​เริ่ม​จาก​เมือง​อาโรเออร์​ซึ่ง​อยู่​ที่​ข้าง​ลุ่มน้ำ​อาร์โนน และ​ครึ่ง​หนึ่ง​ของ​แถบ​ภูเขา​ใน​แคว้น​กิเลอาด​ซึ่ง​มี​เมือง​ต่างๆ รวม​อยู่​ด้วย

13ส่วน​ที่​เหลือ​ของ​แคว้น​กิเลอาด บาชาน​ทั้ง​แคว้น อาณาจักร​ของ​โอก​คือ​อาร์โกบ​ทั้ง​แคว้น เรา​ยก​ให้​ครึ่ง​เผ่า​ของ​มนัสเสห์ (เรียก​บาชาน​ทั้ง​แคว้น​ว่า​ดิน​แดน​ของ​เรฟา

14ยาอีร์​จาก​เผ่า​มนัสเสห์​รับ​แคว้น​อาร์โกบ​ทั้ง​แคว้น​ไป​คือ​แคว้น​บาชาน ไกล​จน​ถึง​สุด​ชายแดน​เกชูร์​และ​มาอาคาห์ เขา​ตั้ง​ชื่อ​ของ​เขา​เอง​คือ​ฮาวโวทยาอีร์​แทน​ชื่อ​บาชาน​มา​จน​ถึง​ทุก​วัน​นี้)

15เรา​ยก​กิเลอาด​ให้​มาคีร์

16สำหรับ​ชาว​รูเบน​และ​ชาว​กาด​เรา​ยก​อาณาเขต​จาก​กิเลอาด​คือ​ตั้ง​แต่​กลาง​ลุ่ม​น้ำ​อาร์โนน​เป็น​ชายแดน​จน​จรด​แม่น้ำ​ยับบอก​สุด​ชายแดน​ของ​ชาว​อัมโมน

17ชายแดน​ด้าน​ตะวัน​ตก​ที่​แม่น้ำ​จอร์แดน​ใน​อาราบาห์ จาก​ทะเลสาบ​คินเนเรท3:17 คือ​ทะเล​สาบ​กาลิลี​จรด​ทะเล​อาราบาห์​คือ​ทะเล​เกลือ ด้าน​ตะวัน​ออก​จรด​ที่​เชิง​เขา​ปิสกาห์

18แล้ว​เรา​สั่ง​พวก​ท่าน​ใน​เวลา​นั้น​ว่า ‘พระ​ผู้​เป็น​เจ้า พระ​เจ้า​ของ​ท่าน​ได้​มอบ​ดิน​แดน​นี้​ให้​ท่าน​ยึด​ครอง จง​ให้​บรรดา​นักรบ​พร้อม​อาวุธ​ข้าม​แม่น้ำ​ล่วง​หน้า​ไป​ก่อน​พี่​น้อง​ของ​ท่าน​ซึ่ง​เป็น​ชาว​อิสราเอล

19แต่​ให้​ภรรยา เด็ก​เล็ก และ​ฝูง​ปศุสัตว์ (เรา​รู้​ว่า​ท่าน​มี​ฝูง​ปศุสัตว์​อยู่​มาก​มาย) อยู่​ใน​เมือง​ซึ่ง​เรา​แบ่ง​ยก​ให้

20จนกว่า​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​จะ​ให้​พี่​น้อง​ของ​ท่าน​ได้​หยุด​พัก​เหมือน​ที่​พระ​องค์​ให้​แก่​พวก​ท่าน และ​ให้​พวก​เขา​ยึด​ดิน​แดน​อีก​ฟาก​หนึ่ง​ของ​แม่น้ำ​จอร์แดน​อัน​เป็น​ที่​ซึ่ง​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า พระ​เจ้า​ของ​ท่าน​มอบ​ให้​แก่​พวก​เขา จาก​นั้น​พวก​ท่าน​ทุก​คน​จะ​กลับ​ไป​ครอบ​ครอง​สิ่ง​ที่​เรา​ได้​ยก​ให้’

21ใน​เวลา​นั้น​เรา​สั่ง​โยชูวา​ว่า ‘พวก​ท่าน​ได้​เห็น​ทุก​สิ่ง​ที่​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า พระ​เจ้า​ของ​ท่าน​กระทำ​ต่อ​กษัตริย์​ทั้ง​สอง​นั้น​ด้วย​ตา​ของ​ท่าน​เอง​แล้ว พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​จะ​กระทำ​เช่น​เดียว​กัน​ต่อ​อาณาจักร​ทุก​แห่ง​ที่​ท่าน​จะ​เข้า​ไป​บุกรุก

22พวก​ท่าน​อย่า​กลัว​อาณาจักร​เหล่า​นั้น​เลย เพราะ​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า พระ​เจ้า​ของ​ท่าน​เป็น​ผู้​ต่อสู้​ให้​ท่าน​เอง’

23ใน​ครั้ง​นั้น​เรา​วิงวอน​ต่อ​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​ว่า

24‘โอ พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​ผู้​ยิ่ง​ใหญ่ พระ​องค์​เริ่ม​แสดง​ให้​ผู้​รับใช้​ของ​พระ​องค์​เห็น​ความ​ยิ่งใหญ่​และ​อานุภาพ​ของ​พระ​องค์ จะ​มี​เทพเจ้า​ใด​ใน​สวรรค์​หรือ​ใน​โลก​ที่​สามารถ​กระทำ​การ​เยี่ยง​นี้​หรือ​มี​อานุภาพ​ทำ​การ​ใด​เทียบ​เท่า​กับ​พระ​องค์​ได้​เล่า

25โปรด​ให้​ข้าพเจ้า​ข้าม​แม่น้ำ​จอร์แดน​ไป​ดู​แผ่นดิน​อัน​อุดม​ที่​อีก​ฟาก​เถิด บริเวณ​แถบ​ภูเขา​อัน​งดงาม​ที่​นั่น​และ​ที่​เลบานอน’

26แต่​เป็น​เพราะ​พวก​ท่าน พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​จึง​โกรธ​เรา​จน​ไม่​ฟัง​เรา และ​พระ​องค์​กล่าว​กับ​เรา​ว่า ‘พอ​ที อย่า​พูด​เรื่อง​นี้​กับ​เรา​อีก

27เจ้า​จง​ขึ้น​ไป​ยัง​ยอด​เขา​ปิสกาห์ แล้ว​กวาด​สายตา​ดู​ให้​รอบ​ทั้ง​ทาง​ทิศ​เหนือ​และ​ทิศ​ใต้ ทิศ​ตะวัน​ออก​และ​ทิศ​ตะวัน​ตก ใช้​ตา​เจ้า​มอง​ดู​ให้​ดี เพราะ​เจ้า​จะ​ไม่​ได้​ข้าม​แม่น้ำ​จอร์แดน​นี้​ไป

28แต่​จง​มอบ​หมาย​หน้าที่​แก่​โยชูวา จง​ให้​กำลัง​ใจ​เขา และ​ช่วย​ให้​เขา​เข้มแข็ง เพราะ​เขา​จะ​นำ​ชน​ชาติ​นี้​ข้าม​ไป และ​จะ​ให้​พวก​เขา​ได้​เป็น​เจ้า​ของ​แผ่นดิน​ที่​เจ้า​เห็น​อยู่​นี้’

29ดังนั้น​พวก​เรา​จึง​พัก​อยู่​ที่​หุบ​เขา​ตรง​ข้าม​กับ​เมือง​เบธเปโอร์