1พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​กล่าว​กับ​โมเสส​ว่า

2“จง​ให้​พวก​ผู้​ชาย​ไป​สอดแนม​ดินแดน​คานาอัน​ที่​เรา​มอบ​ให้​แก่​ชาว​อิสราเอล จง​ส่ง​หัวหน้า​เผ่า​เป็น​ผู้​แทน​ของ​บรรพบุรุษ​แต่​ละ​เผ่า​ออก​ไป”

3โมเสส​จึง​ส่ง​พวก​เขา​ออก​ไป​จาก​ถิ่น​ทุรกันดาร​ปาราน​ตาม​คำ​บัญชา​ของ​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า ทุกๆ คน​เป็น​หัวหน้า​ของ​ชาว​อิสราเอล

4มี​รายชื่อ​ตาม​นี้​คือ ชัมมูอา​บุตร​ศัคเคอร์​จาก​เผ่า​รูเบน

5ชาฟัท​บุตร​โฮรี​จาก​เผ่า​สิเมโอน

6คาเลบ​บุตร​เยฟุนเนห์​จาก​เผ่า​ยูดาห์

7อิกาล​บุตร​โยเซฟ​จาก​เผ่า​อิสสาคาร์

8โฮเชยา​บุตร​นูน​จาก​เผ่า​เอฟราอิม

9ปัลที​บุตร​ราฟู​จาก​เผ่า​เบนยามิน

10กัดเดียล​บุตร​โสดี​จาก​เผ่า​เศบูลุน

11กัดดี​บุตร​สุสี​จาก​เผ่า​มนัสเสห์ (เผ่า​ของ​โยเซฟ)

12อัมมีเอล​บุตร​เกมัลลี​จาก​เผ่า​ดาน

13เสธูร์​บุตร​มีคาเอล​จาก​เผ่า​อาเชอร์

14นาบี​บุตร​โวฟสี​จาก​เผ่า​นัฟทาลี

15เกอูเอล​บุตร​มาคี​จาก​เผ่า​กาด

16นี่​คือ​รายชื่อ​ของ​บรรดา​ชาย​ที่​โมเสส​ส่ง​ให้​ไป​สอดแนม​ดินแดน​นั้น และ​โมเสส​เรียก​ชื่อ​โฮเชยา​บุตร​ของ​นูน​ว่า โยชูวา

17โมเสส​ให้​เขา​เหล่า​นี้​ไป​สอดแนม​ดินแดน​คานาอัน และ​บอก​ว่า “จง​ขึ้น​ไป​ใน​เนเกบ​และ​เข้า​ไป​ใน​แถบ​ภูเขา

18และ​ไป​ดู​ว่า​ดินแดน​นั้น​เป็น​อย่าง​ไร ประชาชน​ที่​อาศัย​อยู่​เข้มแข็ง​หรือ​อ่อนแอ มี​จำนวน​มาก​หรือ​น้อย

19ดินแดน​ที่​พวก​เขา​อาศัย​อยู่​ดี​หรือ​ไม่​ดี เมือง​ของ​เขา​เป็น​อย่าง​ไร เป็น​เพียง​ค่าย​หรือ​เป็น​เมือง​ที่​มี​การ​คุ้ม​กัน​อย่าง​แข็ง​แกร่ง

20ดินแดน​นั้น​อุดม​สมบูรณ์​ไหม มี​ต้นไม้​บ้าง​หรือ​ไม่ จง​กล้าหาญ​และ​นำ​ผลไม้​จาก​ดินแดน​นั้น​กลับ​มา​บ้าง” เวลา​นั้น​เป็น​ฤดู​ผล​องุ่น​แรก​สุก

21ดังนั้น พวก​เขา​จึง​ขึ้น​ไป​สอดแนม​ดินแดน​ตั้งแต่​ถิ่น​ทุรกันดาร​ศิน​จน​ถึง​เรโหบ​ซึ่ง​ใกล้​เลโบฮามัท

22พวก​เขา​ขึ้น​ไป​ใน​เนเกบ ไป​ถึง​เฮโบรน​ซึ่ง​อาหิมาน เชชัย และ​ทัลมัย​บรรดา​บุตร​ของ​ชาว​อานาค​อาศัย​อยู่ เมือง​เฮโบรน​นี้​ถูก​สร้าง​ขึ้น 7 ปี​ก่อน​โศอัน​ใน​อียิปต์

23พวก​เขา​มา​ถึง​ลุ่ม​น้ำ​เอชโคล์ และ​ได้​ตัด​กิ่ง​องุ่น​มี​ลูก​ติด​อยู่ 1 พวง​จาก​ที่​นั่น ใช้ 2 คน​หาม​ด้วย​ไม้​คาน และ​นำ​ทับทิม​และ​มะเดื่อ​มา​ด้วย

24เขา​เรียก​ที่​นั่น​ว่า ลุ่ม​น้ำ​เอชโคล์​เพราะ​พวง​องุ่น​ที่​ชาว​อิสราเอล​ตัด​มา​จาก​ที่​นั่น

25หลัง​จาก​ที่​สอดแนม​ดินแดน​นั้น​ได้ 40 วัน พวก​เขา​ก็​กลับ​มา

26พวก​เขา​ไป​หา​โมเสส อาโรน และ​ชาว​อิสราเอล​ทั้ง​มวล​ใน​ถิ่น​ทุรกันดาร​ปาราน​ที่​คาเดช รายงาน​ให้​เขา​ทั้ง​ปวง​ทราบ และ​ให้​ดู​ผลไม้​ที่​มา​จาก​ดินแดน​นั้น

27พวก​เขา​บอก​โมเสส​ว่า “พวก​เรา​ไป​ยัง​ดินแดน​ที่​ท่าน​ให้​เรา​ไป ดินแดน​อัน​อุดม​ด้วย​น้ำนม​และ​น้ำผึ้ง และ​นี่​เป็น​ผลไม้​ของ​ดินแดน​นั้น

28อย่าง​ไร​ก็​ดี​ประชาชน​ที่​อาศัย​อยู่​ใน​ดินแดน​ก็​มี​กำลัง​มาก เมือง​ต่างๆ มี​ขนาด​ใหญ่​มาก​และ​ได้​รับ​การ​คุ้มกัน​อย่าง​แข็ง​แกร่ง พวก​เรา​เห็น​ลูก​หลาน​ของ​ชาว​อานาค​ที่​นั่น​ด้วย

29ชาว​อามาเลข​อยู่​ใน​ดินแดน​เนเกบ ชาว​ฮิต ชาว​เยบุส และ​ชาว​อาโมร์​อาศัย​อยู่​ใน​แถบ​ภูเขา และ​ชาว​คานาอัน​อยู่​ใกล้​ทะเล​และ​ตาม​ฝั่ง​แม่น้ำ​จอร์แดน”

30ครั้น​แล้ว​คาเลบ​ขอ​ให้​ประชาชน​เงียบ​เสียง​และ​พูด​ต่อหน้า​โมเสส​ว่า “พวก​เรา​ควร​ขึ้น​ไป​ทันที และ​ไป​ครอบครอง​ดินแดน​นั้น​กัน​เถิด เพราะ​พวก​เรา​ตี​ได้​แน่”

31แต่​พวก​ผู้​ชาย​ที่​ได้​ขึ้น​ไป​กับ​เขา​พูด​ว่า “พวก​เรา​ไม่​สามารถ​ขึ้น​ไป​ต่อสู้​ประชาชน​พวก​นั้น​ได้ เพราะ​เขา​แข็งแรง​กว่า​เรา”

32แล้ว​พวก​เขา​ก็​ให้​รายงาน​เรื่อง​สอดแนม​ของ​ดินแดน​นั้น​เป็น​เรื่อง​ร้ายๆ ว่า “ดินแดน​ที่​พวก​เรา​ออก​เดิน​ทาง​ไป​ทั่ว​เพื่อ​สอดแนม​นั้น​เป็น​ดินแดน​ที่​กิน​เลือด​กิน​เนื้อ​ของ​ผู้​อาศัย และ​ประชาชน​ทุก​คน​ที่​เรา​เห็น​ก็​มี​รูปร่าง​สูง​ใหญ่

33พวก​เรา​เห็น​ชาว​เนฟิล​ที่​นั่น (ลูก​หลาน​ของ​อานาค​มา​จาก​ชาว​เนฟิล) ใน​สายตา​ของ​พวก​เรา เรา​เป็น​เหมือน​ตั๊กแตน และ​ก็​เป็น​เช่น​นั้น​ใน​สายตา​ของ​พวก​เขา​ด้วย”