1วิบัติ​จง​เกิด​แก่​ท่าน ผู้​สังหาร

2โอ พระ​ผู้​เป็น​เจ้า ขอ​พระ​องค์​กรุณา​ต่อ​พวก​เรา

3บรรดา​ชน​ชาติ​เผ่น​หนี​เมื่อ​ได้ยิน​เสียง​คำราม

4ของ​ที่​พวก​ท่าน​ริบ​มา​ได้​ก็​ถูก​กวาด​ไป​เหมือน​กับ​ที่​ตัว​บุ้ง​กัด​กิน

5พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​ได้​รับ​การ​ยกย่อง เพราะ​พระ​องค์​พำนัก​อยู่​เบื้อง​บน

6และ​พระ​องค์​จะ​เป็น​ความ​มั่นคง​แห่ง​ช่วง​เวลา​ของ​ท่าน

7ดู​เถิด บรรดา​วีร​บุรุษ​ของ​พวก​เขา​ร้องไห้​อยู่​ที่​ถนน

8ถนน​หนทาง​ตก​อยู่​ใน​สภาพ​ร้าง

9แผ่นดิน​เศร้า​โศก​และ​ทรุด​โทรม

10พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​กล่าว​ดังนี้​ว่า “บัดนี้ เรา​จะ​ลุก​ขึ้น

11ความ​คิด​ของ​พวก​เจ้า​เป็น​เพียง​แกลบ

12และ​บรรดา​ชน​ชาติ​ก็​จะ​เหมือน​ถูก​เผา​จนเป็น​ปูน

13พวก​เจ้า​ที่​อยู่​ห่าง​ไกล จง​ฟัง​ว่า เรา​ได้​ทำ​อะไร

14พวก​คน​บาป​ใน​ศิโยน​กลัว

15ผู้​ที่​ดำเนิน​ชีวิต​ด้วย​ความ​ชอบธรรม

16เขา​จะ​อยู่​ใน​ที่​สูง

17ดวงตา​ของ​ท่าน​จะ​เห็น​ความ​งาม​ของ​องค์​กษัตริย์

18จิตใจ​ของ​ท่าน​จะ​หวน​กลับ​ไป​ใคร่ครวญ​เรื่อง​น่า​กลัว

19ท่าน​จะ​ไม่​เห็น​ชน​ชาติ​ยโส​อีก​ต่อ​ไป

20ดู​เถิด ศิโยน เมือง​แห่ง​การ​ฉลอง​เทศกาล​ต่างๆ

21แต่​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​ผู้​ยิ่ง​ใหญ่​จะ​อยู่​ที่​นั่น​เพื่อ​พวก​เรา

22เพราะ​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​เป็น​ผู้​พิพากษา​ของ​พวก​เรา

23เชือก​โยง​ของ​ท่าน​ผูก​ไม่​แน่น

24และ​ไม่​มี​ผู้​อยู่​อาศัย​คน​ใด​จะ​พูด​ว่า “ฉัน​ป่วย”