1โอ บุตร​มนุษย์​เอ๋ย เจ้า​จง​หยิบ​ดาบ​คม​กริบ​เล่ม​หนึ่ง ใช้​ดาบ​เหมือน​กับ​ที่​ช่าง​ตัด​ผม​ใช้​มีด​โกน​ของ​เขา เพื่อ​โกน​ผม​และ​หนวด​เครา และ​ใช้​ตรา​ชู​ชั่ง​ผม​ออก​เป็น​ส่วนๆ

2เมื่อ​การ​ล้อม​เมือง​ของ​เจ้า​สิ้น​สุด​ลง จง​ใช้​ไฟ​เผา​ผม​ของ​เจ้า​หนึ่ง​ส่วน​สาม​ที่​กลาง​เมือง จาก​นั้น​เจ้า​จง​ใช้​ดาบ​ฟัน​ผม​หนึ่ง​ส่วน​สาม​ที่​รอบๆ เมือง และ​อีก​หนึ่ง​ส่วน​สาม​เจ้า​จง​โปรย​ให้​กระจาย​ไป​กับ​สาย​ลม เพราะ​เรา​จะ​ชัก​ดาบ​ไล่​ล่า​พวก​เขา​ไป

3เจ้า​จง​เหน็บ​ผม​สอง​สาม​เส้น​เก็บ​ไว้​ที่​ชาย​เสื้อ​คลุม​ของ​เจ้า

4และ​จง​หยิบ​ผม​อีก​สอง​สาม​เส้น​เผา​ทิ้ง​ใน​กอง​ไฟ ไฟ​จะ​ลุก​ลาม​และ​แพร่​ไป​ทั่ว​พงศ์​พันธุ์​อิสราเอล”

5พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​จอม​โยธา​ผู้​ยิ่ง​ใหญ่​กล่าว​ดังนี้​ว่า “นี่​คือ​เยรูซาเล็ม เรา​ได้​ตั้ง​เมือง​นี้​ไว้​ที่​ท่าม​กลาง​บรรดา​ประชา​ชาติ ซึ่ง​มี​หลาย​ดิน​แดน​อยู่​โดย​รอบ​นาง

6และ​นาง​ได้​ขัดขืน​ต่อ​คำ​บัญชา​และ​กฎ​เกณฑ์​ของ​เรา ยิ่ง​กว่า​บรรดา​ประชา​ชาติ​และ​หลาย​ดิน​แดน​รอบ​ตัว​นาง นาง​ไม่​ยอม​รับ​ฟัง​คำ​บัญชา​และ​ไม่​ปฏิบัติ​ตาม​กฎ​เกณฑ์​ของ​เรา”

7ฉะนั้น พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​ผู้​ยิ่ง​ใหญ่​กล่าว​ดังนี้​ว่า “เพราะ​ว่า​เจ้า​ขัดขืน​เรา​ยิ่ง​กว่า​บรรดา​ประชา​ชาติ​ที่​อยู่​โดย​รอบ​เจ้า และ​ไม่​ได้​ปฏิบัติ​ตาม​กฎ​เกณฑ์​หรือ​รักษา​กฎ​บัญญัติ​ของ​เรา พวก​เจ้า​ไม่​ได้​ทำ​ตาม​แม้​แต่​กฎ​ของ​บรรดา​ประชา​ชาติ​ที่​อยู่​โดย​รอบ​เจ้า”

8ฉะนั้น พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​ผู้​ยิ่ง​ใหญ่​กล่าว​ดังนี้​ว่า “ดู​เถิด แม้​เรา​เอง​ก็​คัดค้าน​เจ้า เยรูซาเล็ม​เอ๋ย และ​เรา​จะ​ลง​โทษ​เจ้า​ต่อ​หน้า​บรรดา​ประชา​ชาติ

9เพราะ​รูป​เคารพ​อัน​น่า​รังเกียจ​ทั้ง​สิ้น​ของ​เจ้า เรา​จะ​กระทำ​ต่อ​เจ้า​อย่าง​ที่​ไม่​เคย​ทำ​มา​ก่อน และ​จะ​ไม่​มี​วัน​ที่​จะ​กระทำ​อีก

10ฉะนั้น บรรดา​บิดา​จะ​กิน​บุตร​ของ​พวก​เขา​เอง​ใน​ท่าม​กลาง​พวก​เจ้า และ​บรรดา​บุตร​ก็​จะ​กิน​บิดา​ของ​พวก​เขา​เอง และ​เรา​จะ​ลง​โทษ​เจ้า และ​จะ​ทำ​ให้​บรรดา​ผู้​รอด​ชีวิต​กระจัด​กระจาย​ไป​ทั่ว​ทุก​สารทิศ”

11ฉะนั้น พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​ผู้​ยิ่ง​ใหญ่​ประกาศ​ดังนี้​ว่า “ตราบ​ที่​เรา​มี​ชีวิต​อยู่​ฉัน​ใด เรา​เอง​จะ​โค่น​เจ้า​ลง เรา​จะ​ไม่​มอง​ดู​เจ้า​ด้วย​ความ​เมตตา หรือ​ไว้​ชีวิต​เจ้า เพราะ​เจ้า​ได้​ทำ​ให้​ที่​พำนัก​ของ​เรา​เป็น​มลทิน​ด้วย​สิ่ง​อัน​น่า​รังเกียจ และ​ด้วย​สิ่ง​อัน​น่า​ขยะ​แขยง​ทั้ง​ปวง

12หนึ่ง​ใน​สาม​ของ​พวก​เจ้า​จะ​ตาย​จาก​โรค​ระบาด​หรือ​ไม่​ก็​อด​อยาก​ตาย​ใน​ท่าม​กลาง​พวก​เจ้า หนึ่ง​ใน​สาม​จะ​ล้ม​ตาย​ด้วย​ดาบ​ที่​นอก​กำแพง​เมือง และ​อีก​หนึ่ง​ใน​สาม เรา​จะ​ทำ​ให้​กระจัด​กระจาย​ไป​ทั่ว​ทุก​สารทิศ และ​จะ​ชัก​ดาบ​ไล่​ล่า​พวก​เจ้า​ไป

13และ​ความ​โกรธ​ของ​เรา​จะ​แสดง​ออก และ​เรา​จะ​ระบาย​ความ​กริ้ว​ลง​ที่​พวก​เขา​จน​เรา​จะ​พอ​ใจ และ​เมื่อ​เรา​ลง​โทษ​พวก​เขา​แล้ว พวก​เขา​จะ​รู้​ว่า เรา​คือ​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า และ​เรา​ได้​พูด​ด้วย​ความ​หวงแหน

14เรา​จะ​ทำ​ให้​เจ้า​เป็น​ที่​ร้าง และ​เป็น​ที่​ดู​หมิ่น​ใน​บรรดา​ประชา​ชาติ​โดย​รอบ​เจ้า ต่อ​หน้า​ทุก​คน​ที่​ผ่าน​มา

15เจ้า​จะ​เป็น​ที่​ดู​หมิ่น เป็น​ที่​หัวเราะ​เยาะ เป็น​การ​เตือน​และ​สภาพ​ที่​น่า​หวาด​กลัว​สำหรับ​บรรดา​ประชา​ชาติ​ที่​อยู่​โดย​รอบ​เจ้า เมื่อ​เรา​ลง​โทษ​เจ้า​ด้วย​ความ​โกรธ​และ​กริ้ว เรา​ตักเตือน​เจ้า​ด้วย​ความ​โกรธ เรา​คือ​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า เรา​ได้​กล่าว​แล้ว

16เมื่อ​เรา​ยิง​ศร​แห่ง​ความ​อด​อยาก​ที่​นำ​ความ​ตาย​และ​หายนะ​มา​ยัง​เจ้า เรา​จะ​ทำ​เพื่อ​ให้​เจ้า​พินาศ เรา​จะ​นำ​ความ​อด​อยาก​มา​ให้​เจ้า​มาก​ยิ่ง​ขึ้น และ​จะ​ทำ​ให้​อาหาร​ขาด​แคลน

17เรา​จะ​ทำ​ให้​เกิด​ความ​อด​อยาก และ​รังควาน​เจ้า​ด้วย​สัตว์​ป่า และ​ลูกๆ ของ​เจ้า​จะ​ถูก​พราก​จาก​ไป เจ้า​จะ​ประสบ​กับ​โรค​ระบาด​และ​โลหิต​ตก และ​เจ้า​จะ​ไม่​อาจ​หลีก​เลี่ยง​จาก​คม​ดาบ เรา​คือ​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า เรา​ได้​กล่าว​แล้ว”