1พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​กล่าว​กับ​โมเสส​ว่า “เจ้า​จง​ไป​หา​ฟาโรห์ เพราะ​เรา​ได้​ทำ​จิตใจ​ของ​เขา​และ​ของ​ข้า​ราชบริพาร​ของ​เขา​ให้​แข็ง​กระด้าง​แล้ว เพื่อ​เรา​จะ​ได้​แสดง​ปรากฏการณ์​อัศจรรย์​เหล่า​นี้​ของ​เรา​แก่​พวก​เขา

2และ​เจ้า​จะ​ได้​เล่า​ให้​ลูก​หลาน​ของ​เจ้า​ฟัง​ได้​ว่า เรา​พอใจ​เพียงไร​ที่​ทำ​ให้​ชาว​อียิปต์​ดู​เป็น​คน​โง่​เขลา และ​ให้​พวก​เขา​รู้​ว่า​เรา​ได้​แสดง​ปรากฏการณ์​อัศจรรย์​อะไร​บ้าง พวก​เจ้า​ทั้ง​หลาย​จะ​ได้​รู้​ว่า​เรา​คือ​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า”

3ดังนั้น โมเสส​และ​อาโรน​จึง​ไป​หา​ฟาโรห์​และ​พูด​กับ​ท่าน​ว่า “พระ​ผู้​เป็น​เจ้า พระ​เจ้า​ของ​ชาว​ฮีบรู​กล่าว​ว่า ‘เจ้า​จะ​ปฏิเสธ​ไม่​ยอม​นอบ​น้อม​ต่อ​เรา​อีก​นาน​แค่​ไหน จง​ปล่อย​ให้​ชน​ชาติ​ของ​เรา​ไป พวก​เขา​จะ​ได้​นมัสการ​เรา

4เพราะ​ถ้า​หาก​ว่า​เจ้า​ไม่​ยอม​ให้​ชน​ชาติ​ของ​เรา​ไป ดู​เถิด พรุ่งนี้​เรา​จะ​ให้​ฝูง​ตั๊กแตน​บิน​เข้า​มา​ใน​ประเทศ​ของ​เจ้า

5และ​มัน​จะ​มา​ลง​เต็ม​ทั่ว​แผ่นดิน จน​ไม่​มี​ใคร​สามารถ​มอง​เห็น​พื้น​ดิน​ได้​เลย พวก​ตั๊กแตน​ก็​จะ​กิน​ทุก​สิ่ง​ที่​ลูก​เห็บ​ไม่​ได้​ทำลาย​จน​เกลี้ยง พวก​มัน​จะ​กิน​ต้นไม้​ของ​เจ้า​ทุก​ต้น​ใน​ทุ่งนา

6พวก​มัน​จะ​เกาะ​อยู่​เต็ม​บ้าน​ของ​เจ้า ของ​ข้า​ราชบริพาร​ของ​เจ้า และ​ของ​ชาว​อียิปต์​ทุก​คน อย่าง​ที่​บิดา​และ​บรรพบุรุษ​ของ​เจ้า​ไม่​เคย​เห็น​มา​ก่อน นับ​ตั้งแต่​พวก​เขา​เกิด​มา​จน​ถึง​วันนี้’” ครั้น​แล้ว​ท่าน​ก็​หัน​กลับ​ออก​ไป​จาก​ฟาโรห์

7ข้า​ราชบริพาร​ของ​ฟาโรห์​จึง​ถาม​ท่าน​ว่า “ชาย​ผู้​นี้​จะ​นำ​ความ​ลำบาก​มา​ให้​พวก​เรา​อีก​นาน​แค่​ไหน ปล่อย​พวก​เขา​ไป​เถิด เพื่อ​จะ​ได้​ไป​นมัสการ​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า พระ​เจ้า​ของ​พวก​เขา ท่าน​ไม่​ตระหนัก​เลย​หรือ​ว่า​อียิปต์​พัง​พินาศ​แล้ว”

8ดังนั้น โมเสส​และ​อาโรน​จึง​ถูก​พา​ตัว​กลับ​เข้า​มา​หา​ฟาโรห์​อีก และ​ท่าน​กล่าว​กับ​โมเสส​และ​อาโรน​ว่า “จง​ไป​นมัสการ​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า พระ​เจ้า​ของ​เจ้า แต่​ใคร​บ้าง​ที่​จะ​ไป”

9โมเสส​ตอบ​ว่า “พวก​เรา​จะ​ไป​กับ​คน​หนุ่ม​และ​คน​แก่ เรา​จะ​ไป​กับ​บุตร​ชาย​บุตร​หญิง​ของ​เรา ฝูง​แพะ​แกะ และ​โค​ของ​เรา เพราะ​เรา​ต้อง​มี​พิธี​เลี้ยง​ฉลอง​เพื่อ​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า”

10ฟาโรห์​กล่าว​กับ​ท่าน​ทั้ง​สอง​ว่า “ถ้า​เรา​ยอม​ให้​เจ้า​และ​พวก​เด็ก​เล็ก​ของ​เจ้า​ไป ก็​ขอ​ให้​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​สถิต​กับ​เจ้า​เถิด ดู​สิ พวก​เจ้า​คิด​ประสงค์​ร้าย

11เอา​อย่าง​นี้ ผู้​ชาย​เท่า​นั้น​ที่​จะ​ไป​นมัสการ​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า เพราะ​นั่น​เป็น​ความ​ต้องการ​ของ​พวก​เจ้า” แล้ว​ท่าน​ทั้ง​สอง​ก็​ถูก​ขับไล่​ออก​ไป​ให้​พ้น​หน้า​ฟาโรห์

12พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​กล่าว​กับ​โมเสส​ว่า “จง​ยื่น​มือ​ของ​เจ้า​ออก​เหนือ​แผ่นดิน​อียิปต์ ให้​ฝูง​ตั๊กแตน​มา​ลง​ที่​แผ่นดิน​อียิปต์ ให้​มัน​กิน​พืช​ทุก​ต้น​ที่​ลูก​เห็บ​ไม่​ได้​ทำลาย”

13โมเสส​จึง​ยื่น​ไม้เท้า​ของ​ตน​ออก​ไป​เหนือ​แผ่นดิน​อียิปต์ แล้ว​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​ให้​ลม​ตะวัน​ออก​พัด​มา​บน​แผ่นดิน​ใน​วัน​นั้น​ตลอด​ทั้ง​วัน​และ​คืน พอ​รุ่งเช้า​ลม​ตะวัน​ออก​ก็​พัดพา​เอา​ตั๊กแตน​มา

14ฝูง​ตั๊กแตน​บิน​มา​ลง​ทั่ว​ดินแดน​อียิปต์ มัน​ปักหลัก​กัน​อยู่​ทุก​แห่ง​หน​ทุก​ซอก​ทุก​มุม​ของ​อียิปต์ อย่าง​ที่​ไม่​เคย​ปรากฏ​มา​ก่อน และ​จะ​ไม่​มี​วัน​เป็น​เช่น​นี้​อีก​ใน​อนาคต

15มัน​กระจาย​ไป​เกาะ​ทั่ว​ผิว​แผ่นดิน​จน​มืด มัน​กัด​กิน​พืช​ที่​ขึ้น​อยู่​ใน​แผ่นดิน ผลไม้​บน​ต้น​ที่​ลูก​เห็บ​ไม่​ได้​ทำลาย ไม่​มี​พืช​ไม้​ใบ​เขียว​ชนิด​ใด​หลงเหลือ​อยู่​เลย ไม่​มี​ต้นไม้​หรือ​พืช​ใดๆ ใน​แผ่นดิน​อียิปต์

16ฟาโรห์​จึง​รีบ​เรียก​โมเสส​และ​อาโรน​มา​หา​และ​กล่าว​ว่า “เรา​ได้​กระทำ​ผิด​บาป​ต่อ​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า พระ​เจ้า​ของ​เจ้า และ​ต่อ​พวก​เจ้า​ด้วย

17ฉะนั้น​เรา​ขอ​ให้​เจ้า​อภัย​บาป​เรา​ครั้ง​นี้​อีก​ครั้ง​เดียว จง​อธิษฐาน​ต่อ​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า พระ​เจ้า​ของ​เจ้า​ให้​เรา​หลุด​พ้น​จาก​ความ​ตาย​ครั้ง​นี้​เถิด”

18โมเสส​จึง​จาก​ฟาโรห์​ไป และ​ไป​อธิษฐาน​ต่อ​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า

19พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​จึง​ให้​ลม​ตะวัน​ตก​พัด​แรง​จน​หอบ​เอา​ฝูง​ตั๊กแตน​ออก​ไป​ลง​ใน​ทะเล​แดง ไม่​มี​ตั๊กแตน​เหลือ​อยู่​บน​แผ่นดิน​อียิปต์​แม้​แต่​สัก​ตัว​เดียว

20แต่​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​เป็น​ผู้​ทำ​จิตใจ​ของ​ฟาโรห์​ให้​แข็ง​กระด้าง ท่าน​จึง​ไม่​ยอม​ปล่อย​ให้​ชาว​อิสราเอล​ไป

21พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​กล่าว​กับ​โมเสส​ว่า “จง​ยื่น​มือ​ของ​เจ้า​ขึ้น​สู่​ฟ้า จะ​ได้​เกิด​ความ​มืด​ที่​สัมผัส​ได้​ทั่ว​แผ่นดิน​อียิปต์”

22โมเสส​จึง​ยื่น​มือ​ขึ้น​สู่​ฟ้า เกิด​ความ​มืด​ครอบคลุม​ทั่ว​แผ่นดิน​อียิปต์​เป็น​เวลา 3 วัน

23ผู้​คน​ไม่​สามารถ​มอง​เห็น​ใคร​ได้ และ​ไม่​ได้​ไป​มา​หา​สู่​กัน​นาน​ถึง 3 วัน ส่วน​ชาว​อิสราเอล​มี​แสง​สว่าง​ใน​ที่​ที่​พวก​เขา​อาศัย​อยู่

24ฟาโรห์​จึง​เรียก​โมเสส​มา​พบ​และ​กล่าว​ว่า “ไป​เถิด ไป​นมัสการ​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า ลูก​หลาน​ของ​เจ้า​จะ​ไป​กับ​เจ้า​ด้วย​ก็​ได้ แต่​ทิ้ง​ฝูง​แพะ​แกะ และ​โค​ของ​เจ้า​ไว้​ที่​นี่​แหละ”

25แต่​โมเสส​ตอบ​ว่า “ท่าน​ต้อง​ให้​พวก​เรา​มี​เครื่อง​สักการะ​และ​สัตว์​ที่​เผา​เป็น​ของ​ถวาย​ด้วย เพื่อ​สักการะ​แด่​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า พระ​เจ้า​ของ​เรา

26ฝูง​ปศุสัตว์​ของ​เรา​ต้อง​ไป​กับ​เรา​ด้วย จะ​ทิ้ง​ไว้​ที่​นี่​แม้แต่​กีบ​หนึ่ง​ก็​ไม่​ได้ เพราะ​เรา​ต้อง​เลือก​สัตว์​จาก​ฝูง​ที่​เป็น​ของ​เรา​เพื่อ​นมัสการ​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า พระ​เจ้า​ของ​เรา และ​เรา​ไม่​ทราบ​ว่า​จะ​ต้อง​นมัสการ​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​ด้วย​อะไร​จนกว่า​เรา​จะ​ถึง​ที่​นั่น​ก่อน”

27แต่​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​เป็น​ผู้​ทำ​จิตใจ​ของ​ฟาโรห์​ให้​แข็ง​กระด้าง และ​ท่าน​จะ​ไม่​ยอม​ให้​พวก​เขา​ไป

28ฟาโรห์​จึง​พูด​กับ​โมเสส​ว่า “ไป​ให้​พ้น​หน้า​เรา เจ้า​ระวัง​ตัว​ให้​ดี อย่า​มา​ให้​เรา​เห็น​หน้า​อีก เพราะ​ใน​วัน​ที่​เจ้า​มา​ให้​เห็น​หน้า​อีก เจ้า​จะ​ต้อง​ตาย”

29โมเสส​ตอบ​ว่า “ข้าพเจ้า​จะ​ไม่​โผล่​หน้า​มา​ให้​ท่าน​เห็น​อีก​ตาม​ที่​ท่าน​ต้องการ”