Brand Logo
  • 圣经
  • 资源
  • 计划
  • 联系我们
  • APP下载
  • 圣经
  • 搜索
  • 原文研究
  • 逐节对照
我的
跟随系统浅色深色简体中文香港繁體台灣繁體English
奉献
书卷章

旧约

  • ปฐมกาลปฐมกาล
  • อพยพอพยพ
  • เลวีนิติเลวีนิติ
  • กันดารวิถีกันดารวิถี
  • เฉลยธรรมบัญญัติเฉลยธรรมบัญญัติ
  • โยชูวาโยชูวา
  • ผู้วินิจฉัยผู้วินิจฉัย
  • รูธรูธ
  • 1 ซามูเอล1 ซามูเอล
  • 2 ซามูเอล2 ซามูเอล
  • 1 พงศ์กษัตริย์1 พงศ์กษัตริย์
  • 2 พงศ์กษัตริย์2 พงศ์กษัตริย์
  • 1 พงศาวดาร1 พงศาวดาร
  • 2 พงศาวดาร2 พงศาวดาร
  • เอสราเอสรา
  • เนหะมีย์เนหะมีย์
  • เอสเธอร์เอสเธอร์
  • โยบโยบ
  • สดุดีสดุดี
  • สุภาษิตสุภาษิต
  • ปัญญาจารย์ปัญญาจารย์
  • เพลงซาโลมอนเพลงซาโลมอน
  • อิสยาห์อิสยาห์
  • เยเรมีย์เยเรมีย์
  • เพลงคร่ำครวญเพลงคร่ำครวญ
  • เอเสเคียลเอเสเคียล
  • ดาเนียลดาเนียล
  • โฮเชยาโฮเชยา
  • โยเอลโยเอล
  • อาโมสอาโมส
  • โอบาดีห์โอบาดีห์
  • โยนาห์โยนาห์
  • มีคาห์มีคาห์
  • นาฮูมนาฮูม
  • ฮาบากุกฮาบากุก
  • เศฟันยาห์เศฟันยาห์
  • ฮักกัยฮักกัย
  • เศคาริยาห์เศคาริยาห์
  • มาลาคีมาลาคี

新约

  • มัทธิวมัทธิว
  • มาระโกมาระโก
  • ลูกาลูกา
  • ยอห์นยอห์น
  • กิจการของอัครทูตกิจการของอัครทูต
  • โรมโรม
  • 1 โครินธ์1 โครินธ์
  • 2 โครินธ์2 โครินธ์
  • กาลาเทียกาลาเทีย
  • เอเฟซัสเอเฟซัส
  • ฟีลิปปีฟีลิปปี
  • โคโลสีโคโลสี
  • 1 เธสะโลนิกา1 เธสะโลนิกา
  • 2 เธสะโลนิกา2 เธสะโลนิกา
  • 1 ทิโมธี1 ทิโมธี
  • 2 ทิโมธี2 ทิโมธี
  • ทิตัสทิตัส
  • ฟีเลโมนฟีเลโมน
  • ฮีบรูฮีบรู
  • ยากอบยากอบ
  • 1 เปโตร1 เปโตร
  • 2 เปโตร2 เปโตร
  • 1 ยอห์น1 ยอห์น
  • 2 ยอห์น2 ยอห์น
  • 3 ยอห์น3 ยอห์น
  • ยูดายูดา
  • วิวรณ์วิวรณ์
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
  • 6
  • 7
  • 8
  • 9
  • 10
  • 11
  • 12
  • 13
  • 14
  • 15
  • 16
  • 17
  • 18
  • 19
  • 20
  • 21
  • 22
  • 23
  • 24
  • 25

圣经版本

    播放版本对照
    设置
    显示节号
    显示标题
    显示脚注
    逐节分段
    เอลีชา​และ​น้ำมัน​ของ​หญิง​ม่าย
    1ภรรยา​ของ​ผู้​หนึ่ง​ที่​อยู่​ใน​กลุ่ม​ผู้เผย​คำกล่าว​ของ​พระ​เจ้า​ร้อง​ต่อ​เอลีชา​ว่า “ผู้​รับใช้​ของ​ท่าน คือ​สามี​ของ​ฉัน​เสีย​ชีวิต และ​ท่าน​ก็​ทราบ​ว่า​ผู้​รับใช้​ของ​ท่าน​ยำเกรง​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า แต่​เจ้า​หนี้​กำลัง​จะ​มา​ยึด​เอา​ลูก​ทั้ง​สอง​ของ​ฉัน​ไป​เป็น​ทาส​ของ​เขา”
    2เอลีชา​ถาม​นาง​ว่า “จะ​ให้​ฉัน​ทำ​อะไร​ให้​เจ้า​ล่ะ บอก​ฉัน​มา​ว่า เจ้า​มี​อะไร​ใน​บ้าน​บ้าง” นาง​ตอบ​ว่า “ผู้​รับใช้​ของ​ท่าน​ไม่​มี​อะไร​ใน​บ้าน นอกจาก​น้ำมัน​เพียง​เล็ก​น้อย”
    3ท่าน​บอก​ว่า “ออก​ไป​หา​เพื่อน​บ้าน ไป​ขอ​ยืม​ไห​เปล่า​จาก​ทุก​คน​มา​ให้​มาก​ที่​สุด​เท่า​ที่​จะ​หา​มา​ได้
    4แล้ว​เจ้า​กับ​ลูกๆ ก็​เข้า​บ้าน​ปิด​ประตู​เสีย จง​เท​น้ำมัน​ใส่​ไห​เหล่า​นั้น พอ​เท​เต็ม​แล้ว​ก็​วาง​แยก​ไว้”
    5ดังนั้น นาง​ก็​ไป​ทำ​ตาม​และ​ปิด​ประตู อยู่​ตาม​ลำพัง​กับ​ลูก​ของ​นาง เมื่อ​นาง​เท​น้ำมัน ลูกๆ ก็​จะ​เอา​ไห​ใบ​อื่นๆ มา​ให้​นาง​เท​ใส่​อีก
    6ครั้น​ไห​เต็ม​หมด​แล้ว นาง​บอก​ลูก​ว่า “เอา​ไห​อีก​ใบ​มา” เขา​ก็​ตอบ​นาง​ว่า “ไม่​มี​เหลือ​แล้ว” และ​น้ำมัน​ก็​หยุด​ไหล
    7นาง​มา​บอก​คน​ของ​พระ​เจ้า และ​ท่าน​พูด​ว่า “เอา​น้ำมัน​ไป​ขาย​ใช้​หนี้​ของ​เจ้า​เสีย ส่วน​ที่​เหลือ​นั้น ตัว​เจ้า​กับ​ลูกๆ ก็​จะ​มี​ไว้​เพื่อ​เลี้ยง​ชีวิต​ต่อ​ไป”
    เอลีชา​และ​หญิง​ชาว​ชูเนม
    8วัน​หนึ่ง เอลีชา​เดินทาง​ต่อ​ไป​ถึง​เมือง​ชูเนม ซึ่ง​ที่​นั่น​มี​สตรี​ผู้​เป็น​ที่​นับ​หน้า​ถือ​ตา​คน​หนึ่ง​อาศัย​อยู่ นาง​ชัก​ชวน​ให้​ท่าน​รับประทาน​อาหาร ดังนั้น​เมื่อ​ใด​ที่​ท่าน​ผ่าน​ไป​ทาง​นั้น ท่าน​จะ​แวะ​รับประทาน​อาหาร​ที่​นั่น
    9นาง​พูด​กับ​สามี​ของ​นาง​ว่า “ดู​เถิด ฉัน​ทราบ​ว่า​ท่าน​ผู้​นี้​เป็น​คน​ของ​พระ​เจ้า และ​ท่าน​เดินทาง​ผ่าน​มา​ทาง​บ้าน​เรา​เป็น​ประจำ
    10เรา​มา​กั้น​ห้อง​เล็กๆ บน​ดาดฟ้า พร้อม​จัด​ที่​นอน โต๊ะ เก้าอี้ กับ​ตะเกียง​ดวง​หนึ่ง​ไว้ เพื่อ​ว่า​เวลา​ท่าน​มา​หา​เรา ท่าน​จะ​ได้​ขึ้น​ไป​พัก​อยู่​ที่​นั่น”
    11วัน​หนึ่ง​ท่าน​ก็​ไป​ที่​นั่น ท่าน​เข้า​ไป​ใน​ห้อง​ที่​เตรียม​ไว้ และ​พักผ่อน​อยู่​ที่​นั่น
    12ท่าน​พูด​กับ​เกหะซี​คน​รับใช้​ของ​ท่าน​ว่า “ช่วย​ไป​เรียก​หญิง​ชาว​ชูเนม​มา” เมื่อ​เขา​ไป​เรียก​นาง นาง​ก็​มา
    13ท่าน​บอก​เกหะซี​ว่า “บอก​นาง​ว่า ‘ดู​สิ ท่าน​ลำบาก​เป็น​ธุระ​เพื่อ​พวก​เรา ท่าน​มี​สิ่ง​ใด​ที่​จะ​ให้​เรา​ช่วย​บ้าง​ไหม ท่าน​มี​อะไร​ที่​จะ​ให้​เรา​พูด​กับ​กษัตริย์​หรือ​ผู้​บังคับ​กองพัน​ทหาร​หรือ​ไม่’” นาง​ตอบ​ว่า “ฉัน​อยู่​กับ​คน​รอบ​ข้าง​ของ​ฉัน”
    14ท่าน​พูด​กับ​คน​รับใช้​ว่า “แล้ว​มี​อะไร​ที่​เรา​จะ​ทำ​ให้​เธอ​ได้​บ้าง” เกหะซี​ตอบ​ว่า “เธอ​ไม่​มี​ลูก​ชาย และ​สามี​นาง​ก็​ชรา​แล้ว”
    15ท่าน​พูด​ว่า “จง​ไป​เรียก​เธอ​มา” เมื่อ​เขา​เรียก​นาง​แล้ว นาง​ก็​ยืน​ที่​หน้า​ประตู
    16ท่าน​พูด​ว่า “นับ​จาก​นี้​ไป​ประมาณ 1 ปี ใน​ฤดู​นี้ ท่าน​จะ​ได้​โอบ​กอด​ลูก​ชาย​คน​หนึ่ง” นาง​ตอบ​ว่า “อย่า​เลย เจ้า​นาย​ของ​ฉัน โอ คน​ของ​พระ​เจ้า ขอ​ท่าน​อย่า​โกหก​ฉัน​เลย”
    17แต่​หญิง​คน​นั้น​ได้​ตั้ง​ครรภ์ และ​นาง​คลอด​บุตร​เป็น​ชาย ตาม​เวลา​ประมาณ​นั้น คือ​ช่วง​ฤดู​ใบ​ไม้​ผลิ​ของ​ปี​ต่อ​มา อย่าง​ที่​เอลีชา​ได้​บอก​นาง
    เอลีชา​ทำ​ให้​บุตร​ของ​ชาว​ชูเนม​ฟื้น​ขึ้น​มา
    18เมื่อ​เด็ก​คน​นั้น​เติบ​โต​ขึ้น อยู่​มา​วัน​หนึ่ง​เขา​ออก​ไป​หา​บิดา​ของ​เขา​ซึ่ง​กำลัง​อยู่​กับ​เหล่า​คน​เกี่ยว​ข้าว
    19เขา​พูด​กับ​บิดา​ว่า “โอ หัว​ของ​ลูก หัว​ของ​ลูก” บิดา​บอก​คน​รับใช้​ว่า “อุ้ม​ไป​หา​แม่​ของ​เขา”
    20เมื่อ​เขา​อุ้ม​เด็ก​ไป​หา​มารดา เด็ก​ก็​นั่ง​บน​ตัก​ของ​นาง​จน​ถึง​เที่ยง​วัน​แล้ว​ก็​สิ้น​ชีวิต
    21นาง​จึง​อุ้ม​เด็ก​ขึ้น​ไป และ​วาง​เขา​ลง​บน​เตียง​ของ​คน​ของ​พระ​เจ้า และ​ปิด​ประตู​ทิ้ง​เขา​ไว้ แล้ว​นาง​ก็​ออก​ไป
    22และ​นาง​เรียก​สามี​มา พูด​ว่า “ขอ​ท่าน​ช่วย​จัดการ​เรียก​คน​รับใช้​ให้​ฉัน​คน​หนึ่ง และ​ขอ​ลา​ตัว​หนึ่ง​ด้วย ฉัน​จะ​ไป​หา​คน​ของ​พระ​เจ้า​โดย​เร็ว แล้ว​ฉัน​จะ​กลับ​มา”
    23เขา​ถาม​นาง​ว่า “ทำไม​เธอ​จึง​จะ​ไป​หา​ท่าน​ใน​วัน​นี้​เล่า มัน​ไม่​ใช่​วัน​ข้าง​ขึ้น​หรือ​วัน​สะบาโต​นี่​นา” นาง​ตอบ​ว่า “ท่าน​ไม่​ต้อง​กังวล​หรอก”
    24แล้ว​นาง​ก็​ผูก​อาน​ลา และ​สั่ง​คน​รับใช้​ของ​นาง​ว่า “เจ้า​เร่ง​ลา​ออก​ไป​เถิด ไม่​ต้อง​รั้ง​ให้​ช้า​ลง​เพราะ​ฉัน นอก​จาก​ฉัน​จะ​บอก”
    25ดังนั้น นาง​จึง​เดินทาง​ไป และ​มา​พบ​คน​ของ​พระ​เจ้า​ที่​ภูเขา​คาร์เมล
    เมื่อ​คน​ของ​พระ​เจ้า​เห็น​นาง​เดิน​มา ท่าน​พูด​กับ​เกหะซี​คน​รับใช้​ว่า “ดู​โน่น ชาว​ชูเนม
    26เจ้า​จง​รีบ​วิ่ง​ไป​หา​เธอ และ​ถาม​ว่า ‘ท่าน​สบาย​ดี​หรือ สามี​ของ​ท่าน​สบาย​ดี​หรือ ลูก​ของ​ท่าน​สบาย​ดี​หรือ’” นาง​ตอบ​เขา​ว่า “ทุก​คน​สบาย​ดี”
    27เมื่อ​นาง​มา​ถึง​ภูเขา นาง​ก็​ไป​หา​คน​ของ​พระ​เจ้า และ​จับ​เท้า​ของ​ท่าน​ไว้ เกหะซี​ก็​เข้า​มา​เพื่อ​ผลัก​นาง​ออก​ไป แต่​คน​ของ​พระ​เจ้า​พูด​ว่า “ปล่อย​เธอ เพราะ​ว่า​เธอ​ทุกข์​ร้อน​มาก และ​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​ได้​ซ่อน​เรื่อง​นี้​ไว้ และ​ยัง​ไม่​ได้​เผย​ให้​เรา​รู้”
    28นาง​พูด​ว่า “ฉัน​ขอ​บุตร​จาก​เจ้านาย​ของ​ฉัน​มิ​ใช่​หรือ ฉัน​ไม่​ได้​พูด​หรือ​ว่า ‘ขอ​ท่าน​อย่า​โกหก​ฉัน​เลย’”
    29ท่าน​บอก​เกหะซี​ว่า “เจ้า​จง​เตรียม​ตัว​ให้​พร้อม ถือ​ไม้เท้า​ของ​เรา​ไป​ด้วย ถ้า​เจ้า​พบ​ใคร ก็​ไม่​ต้อง​ทักทาย​กับ​เขา และ​ถ้า​ใคร​ทักทาย​เจ้า ก็​ไม่​ต้อง​ตอบ​เขา และ​วาง​ไม้เท้า​ของ​เรา​บน​ใบหน้า​ของ​เด็ก”
    30แล้ว​มารดา​ของ​เด็ก​พูด​ว่า “ตราบ​ที่​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​มี​ชีวิต​อยู่​ฉันใด และ​ตราบ​ที่​ท่าน​มี​ชีวิต​อยู่​ฉันใด ฉัน​จะ​ไม่​ไป​จาก​ท่าน” ท่าน​จึง​ออก​เดินทาง​ตาม​นาง​ไป
    31เกหะซี​ล่วง​หน้า​ไป​ก่อน และ​วาง​ไม้เท้า​บน​ใบหน้า​ของ​เด็ก​ชาย แต่​ไม่​มี​เสียง​หรือ​การ​เคลื่อน​ไหว​ที่​แสดง​ให้​เห็น​ว่า​เขา​มี​ชีวิต เขา​จึง​กลับ​ไป​พบ​กับ​ท่าน​และ​บอก​ท่าน​ว่า “เด็ก​คน​นั้น​ยัง​ไม่​ตื่น”
    32เมื่อ​เอลีชา​เข้า​ไป​ใน​บ้าน ท่าน​ก็​เห็น​ว่า​เด็ก​ชาย​นอน​หมด​ลม​หายใจ​อยู่​บน​เตียง
    33ท่าน​จึง​เข้า​ไป​ใน​บ้าน และ​ปิด​ประตู​อยู่​ตาม​ลำพัง​กับ​เขา และ​อธิษฐาน​ต่อ​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า
    34แล้ว​ท่าน​ก็​ขึ้น​ไป​นอน​ทาบ​ร่าง​ของ​เด็ก​บน​เตียง ปาก​ท่าน​ประกบ​ปาก​ของ​เขา ตา​ประกบ​ตา และ​มือ​ประกบ​มือ ขณะ​ที่​ท่าน​เหยียด​ตัว​ของ​ท่าน​บน​ร่าง​เด็ก​ชาย ร่างกาย​ของ​เขา​ก็​ค่อยๆ อุ่น​ขึ้น
    35จาก​นั้น​ท่าน​ก็​ลุก​ขึ้น เดิน​ไป​มา​อยู่​ใน​ห้อง แล้ว​ก็​ขึ้น​ไป​เหยียด​ตัว​บน​ร่าง​ของ​เขา​บน​เตียง​อีก ต่อ​มา​เด็ก​ก็​จาม 7 ครั้ง​และ​ลืม​ตา​ขึ้น
    36ท่าน​เรียก​เกหะซี และ​พูด​ว่า “ไป​เรียก​หญิง​ชาว​ชูเนม​มา​นี่” เขา​ก็​เรียก​นาง เมื่อ​นาง​มา​หา ท่าน​บอก​ว่า “มา​พยุง​ตัว​ลูก​ของ​ท่าน​ขึ้น​เถิด”
    37นาง​ก้ม​ตัว​ลง​กราบ​แทบ​เท้า​ของ​ท่าน แล้ว​นาง​ก็​พยุง​ลูก​ของ​นาง และ​ออก​จาก​ห้อง​ไป
    เอลีชา​กระทำ​สิ่ง​มหัศจรรย์
    38เอลีชา​เดินทาง​มา​ยัง​กิลกาล​อีก ช่วง​เวลา​นั้น เกิด​ทุพภิกขภัย​ขึ้น​ใน​แผ่นดิน และ​ขณะ​ที่​กลุ่ม​ผู้เผย​คำกล่าว​ของ​พระ​เจ้า​กำลัง​นั่ง​อยู่​ต่อ​หน้า​ท่าน ท่าน​บอก​คน​รับใช้​ว่า “จง​ตั้ง​หม้อ​ใบ​ใหญ่​ไว้ และ​ต้ม​สตู​ให้​กลุ่ม​ผู้เผย​คำกล่าว​ของ​พระ​เจ้า”
    39ผู้เผย​คำกล่าว​ของ​พระ​เจ้า​ผู้​หนึ่ง​ออก​ไป​เก็บ​สมุนไพร​ใน​ทุ่ง​นา และ​เขา​เจอ​เถา​ไม้​ป่า จึง​เก็บ​น้ำเต้า​ป่า​นั้น​ห่อ​ไว้​ใน​เสื้อ​จน​เต็ม และ​กลับ​ไป​หั่น​ใส่​หม้อ​สตู​โดย​ไม่​ทราบ​ว่า​เถา​นั้น​คือ​อะไร
    40จาก​นั้น​ก็​ตัก​ให้​คน​เหล่า​นั้น​รับประทาน แต่​ขณะ​ที่​พวก​เขา​กำลัง​รับประทาน​สตู ก็​ร้อง​เอะอะ​ขึ้น​ว่า “โอ คน​ของ​พระ​เจ้า ใคร​รับประทาน​สตู​นี้​ต้อง​ตาย​แน่” และ​พวก​เขา​ก็​รับประทาน​ต่อ​ไม่​ได้
    41ท่าน​พูด​ว่า “ถ้า​เช่น​นั้น​ก็​เอา​แป้ง​สาลี​มา” ท่าน​ใส่​แป้ง​ลง​ใน​หม้อ และ​พูด​ว่า “ตัก​ให้​พวก​เขา​รับประทาน​เถอะ” จาก​นั้น​ไม่​มี​อันตราย​ใดๆ มา​จาก​หม้อ​นั้น​อีก​เลย
    42มี​ชาย​ผู้​หนึ่ง​มา​จาก​เมือง​บาอัลชาลิชาห์ เขา​นำ​ขนมปัง​บาร์เลย์ 20 ก้อน​ที่​ทำ​จาก​เมล็ด​ที่​เพิ่ง​เก็บ​เกี่ยว​ได้​ใน​ปี​นั้น และ​ธัญพืช​ใหม่ ใส่​กระสอบ​มา​ให้​คน​ของ​พระ​เจ้า และ​เอลีชา​พูด​ว่า “เอา​ไป​ให้​กลุ่ม​ผู้เผย​คำกล่าว​ของ​พระ​เจ้า​รับประทาน​กัน”
    43แต่​ผู้​รับใช้​ของ​ท่าน​พูด​ว่า “ข้าพเจ้า​จะ​เอา​ไป​ให้​ชาย​ทั้ง 100 คน​กิน​เพียง​พอ​ได้​อย่าง​ไร” ท่าน​จึง​พูด​ซ้ำ​อีก​ว่า “เอา​ไป​ให้​พวก​เขา​รับประทาน​กัน เพราะ​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​กล่าว​ว่า ‘พวก​เขา​จะ​รับประทาน และ​ยัง​จะ​มี​เหลือ​อีก’”
    44ดังนั้น​เขา​จึง​เอา​ไป​วาง​ไว้​ต่อ​หน้า​พวก​เขา และ​พวก​เขา​ก็​รับประทาน และ​ยัง​มี​เหลือ​อีก ตาม​คำ​ของ​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า

    New Thai Version Foundation

    © 2013-2025 WeDevote Bible
    隐私政策使用条款反馈捐赠
    圣经
    资源
    计划
    奉献